สารกันบูดที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในอุตสาหกรรมอาหาร

กรดเบนโซอิกเป็นสารกันบูดที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในอุตสาหกรรมอาหาร นี่คือประเด็นสำคัญบางประการเกี่ยวกับการใช้งาน:

คุณสมบัติและกลไก

• สูตรทางเคมี: C₇H₆O₂
• การกระทำของสารกันบูด: กรดเบนโซอิกยับยั้งการเจริญเติบโตของเชื้อรา ยีสต์ และแบคทีเรียบางชนิด ช่วยยืดอายุการเก็บของผลิตภัณฑ์อาหาร ประสิทธิภาพสูงสุดในสภาวะที่เป็นกรด (pH < 4.5)

แหล่งที่มาและการใช้ประโยชน์

• แหล่งที่มาตามธรรมชาติ: กรดเบนโซอิกเกิดขึ้นตามธรรมชาติในอาหารหลายชนิด เช่น แครนเบอร์รี่ ลูกพรุน พลัม อบเชย กานพลูสุก และผลเบอร์รี่ส่วนใหญ่
• แหล่งที่มาสังเคราะห์: ผลิตด้วยการสังเคราะห์และใช้ในการแปรรูปอาหาร
• อาหารทั่วไป: น้ำอัดลม น้ำผลไม้ ผักดอง น้ำสลัด ซอส และแยม

ความปลอดภัยและกฎระเบียบ

• การบริโภครายวันที่ยอมรับได้ (ADI): ADI สำหรับกรดเบนโซอิก ซึ่งกำหนดโดยคณะกรรมการผู้เชี่ยวชาญด้านวัตถุเจือปนอาหารของ FAO/WHO (JECFA) คือ 0-5 มก./กก. ของน้ำหนักตัว
• ข้อจำกัดด้านกฎระเบียบ: ประเทศต่างๆ มีข้อจำกัดเฉพาะเกี่ยวกับปริมาณกรดเบนโซอิกที่อนุญาตในอาหาร ตัวอย่างเช่น FDA ในสหรัฐอเมริกาอนุญาตให้มีผลิตภัณฑ์อาหารได้ถึง 0.1%

ข้อควรพิจารณาด้านสุขภาพ

• ปฏิกิริยาการแพ้: บุคคลบางคนอาจเกิดอาการแพ้ เช่น โรคหอบหืด ผื่นที่ผิวหนัง หรือปฏิกิริยาภูมิไวเกินอื่นๆ
• การเผาผลาญ: กรดเบนโซอิกถูกร่างกายเผาผลาญให้เป็นกรดฮิปปูริกซึ่งจะถูกขับออกทางปัสสาวะ

การติดฉลาก

• หมายเลข E: ในสหภาพยุโรป กรดเบนโซอิกจะมีป้ายกำกับว่า E210 เมื่อใช้เป็นวัตถุเจือปนอาหาร
• รายการส่วนผสม: จะต้องแสดงอยู่บนฉลากส่วนผสมเมื่อเพิ่มลงในผลิตภัณฑ์อาหาร