เป็นสารออกฤทธิ์หลักที่พบในพริกไทยดำ (Piper nigrum) มีประโยชน์ต่อสุขภาพหลากหลายด้าน โดยได้รับการสนับสนุนจากงานวิจัยทางวิทยาศาสตร์ หนึ่งในคุณสมบัติเด่นของไพเพอรีนคือช่วยเพิ่มการดูดซึมของสารอาหารและสารออกฤทธิ์อื่นๆ

ไพเพอรีน (Piperine) ซึ่งเป็นสารออกฤทธิ์หลักที่พบในพริกไทยดำ (Piper nigrum) มีประโยชน์ต่อสุขภาพหลากหลายด้าน โดยได้รับการสนับสนุนจากงานวิจัยทางวิทยาศาสตร์ หนึ่งในคุณสมบัติเด่นของไพเพอรีนคือช่วยเพิ่มการดูดซึมของสารอาหารและสารออกฤทธิ์อื่นๆ โดยยับยั้งเอนไซม์ที่เกี่ยวข้องกับการเผาผลาญ เช่น CYP3A4 และ P-glycoprotein ทำให้สารต่างๆ เช่น เคอร์คูมิน (curcumin) และเรสเวอราทรอล (resveratrol) ถูกดูดซึมได้ดีขึ้น นอกจากนี้ ไพเพอรีนยังมีฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระที่ช่วยลดความเครียดออกซิเดชันซึ่งเกี่ยวข้องกับโรคเรื้อรังหลายชนิด เช่น โรคหลอดเลือดหัวใจและมะเร็ง

ในด้านการลดการอักเสบ ไพเพอรีนสามารถลดระดับไซโตไคน์ที่ก่อให้เกิดการอักเสบในแบบจำลองสัตว์ที่มีภาวะอักเสบ อีกทั้งยังส่งผลดีต่อการเผาผลาญ เช่น ช่วยเพิ่มความไวของอินซูลิน ลดระดับน้ำตาลในเลือด และลดไขมันสะสมในตับ นอกจากนี้ยังมีศักยภาพในการปกป้องระบบประสาท โดยการปรับสมดุลของสารสื่อประสาท GABA ลดความเสียหายจากอนุมูลอิสระในเซลล์สมอง และยับยั้งเอนไซม์ acetylcholinesterase ซึ่งเกี่ยวข้องกับภาวะสมองเสื่อม ไพเพอรีนยังมีฤทธิ์ในการปกป้องตับจากพิษเคมีโดยลดระดับเอนไซม์ AST และ ALT

ในแง่ของการต้านมะเร็ง งานวิจัยบางชิ้นพบว่าไพเพอรีนสามารถยับยั้งการเจริญเติบโตของเซลล์มะเร็ง และลดการเกิดสารก่อมะเร็งที่เกิดจากการปรุงอาหารด้วยความร้อน นอกจากนี้ยังมีฤทธิ์ต้านเชื้อจุลชีพในวงกว้าง รวมถึงช่วยกระตุ้นการหลั่งน้ำย่อยในระบบทางเดินอาหาร ส่งผลให้ย่อยอาหารได้ดีขึ้น สำหรับการควบคุมน้ำหนัก ไพเพอรีนสามารถยับยั้งการสร้างเซลล์ไขมัน และยังมีฤทธิ์คล้ายสารต้านซึมเศร้า โดยเพิ่มระดับเซโรโทนินและโดปามีนในสมอง

แหล่งอ้างอิงงานวิจัย:

1. Shoba G, et al. (1998). “Influence of piperine on the pharmacokinetics of curcumin in animals and human volunteers.” Planta Medica, 64(4): 353–356.

2. Srinivasan K. (2007). “Black pepper and its pungent principle-piperine: a review of diverse physiological effects.” Critical Reviews in Food Science and Nutrition, 47(8): 735–748.

3. Mujumdar AM, et al. (1990). “Antiinflammatory activity of piperine.” Indian Journal of Pharmacology, 22(2): 69–71.

4. Chonpathompikunlert P, et al. (2010). “Neuroprotective effect of piperine on oxidative stress and cognitive impairment in mice.” Pharmacology Biochemistry and Behavior, 96(2): 234–242.

5. Lee SA, et al. (2012). “Anti-obesity effect of black pepper (Piper nigrum L.) essential oil and piperine in 3T3-L1 adipocytes and C57BL/6J mice.” Nutrition Research and Practice, 6(6): 554–561.

6. Bano G, et al. (1991). “Effect of piperine on bioavailability and pharmacokinetics of propranolol and theophylline in healthy volunteers.” European Journal of Clinical Pharmacology, 41(6): 615–617.

7. Atal CK, et al. (1985). “Bioenhancers: revolutionary concept to market.” Journal of Ayurveda and Integrative Medicine, 1(2): 96–104.

8. D’Cruz SC, et al. (2005). “Modulation of genotoxicity by piperine in mouse bone marrow cells.” Food and Chemical Toxicology, 43(7): 1117–1123.

9. Yin J, et al. (2019). “Piperine ameliorates high-fat diet-induced metabolic dysfunctions in mice through antioxidant and anti-inflammatory mechanisms.” Journal of Functional Foods, 55: 58–67.

10. Meena AK, et al. (2010). “Piperine: A review of its biological effects.” International Journal of Pharmaceutical Sciences and Research, 1(3): 1–10.